มีดหมอปราบไพรี หลวงพ่อบุญมี วัดเขาสมอคอน จ.ลพบุรี 7.5 นิ้ว

มีดปราบไพรี...ศัตรูลี้้หลีกหนี้...ไม่มีภัยพาล..

พระครูอาทรสิกขกิจ หรือ หลวงพ่อบุญมี อิสโร แห่งวัดเขาสมอคอน

เดิมชื่อ บุญมี จันทร์แจ่ม เป็นคน อ.ท่าวุ้ง จ.ลพบุรี โดยกำเนิด เกิดเมื่อ วันพฤหัสบดีที่ 8 กุมภาพันธ์ 2442

วัยเด็กทางบ้านฝากเรียนหนังสือ อักขระขอมและบวชเป็นสามเณรกับ หลวงพ่ออุปัชฌาย์ก๋ง แห่งวัดเขาสมอคอนพระอาจารย์ใหญ่ของจ.ลพบุรี และเด็กชายบุญมียังได้ติดตามหลวงปู่ก๋งออกธุดงค์เพื่อทำสมาธิอยู่เป็นประจำ...
เมื่ออายุครบ 21 ปี ได้ลาอุปสมบท ณ วัดมุจรินทร์ อ.ท่าวุ้ง โดยมี หลวงพ่อสาย วัดพยัคฆารามเป็นอุปัชฌาย์ หลวงพ่อผ่อง วัดมุจรินทร์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ หลวงพ่อแขก วัดหนองมนต์ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ อุปสมบทแล้วกลับมาพรรษาที่วัดเขาสมอคอน เพื่อปฎิบัติรับใช้และเรียนวิชาอาคมต่างๆจากหลวงปู่ก๋ง ที่หลวงพ่อบุญมีเคารพรักอย่างยิ่งจนหลวงปู่ก๋ง มรณภาพ หลวงพ่อบุญมี จึงได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสสืบต่อมา...
มีดหมอ เป็นวัตถุมงคลยุคแรกๆที่หลวงพ่อบุญมี ทำขึ้นเนื่องจากสมัยนั้นแถวอ.ท่าวุ้ง เป็นป่ารกทึบคนเป็นไข้ป่าและถูกผีเข้ากันมาก ไม่ว่าจะถูกลมพัดลมเพ ไสยดำกระทำเอา เมื่อนำตัวคนไข้มาหาหลวงพ่อบุญมี ให้ท่านรักษารดน้ำมนต์จะหายกลับไปทุกราย แต่เมื่อเป็นกันอยู่บ่อยๆเข้า หลวงพ่อบุญมีจึงเริ่มสร้างมีดหมอตามวิชาที่ท่านได้ร่ำเรียนมาจาก หลวงปู่ก๋ง ให้ชาวบ้านพกพาติดตัว เพื่อกันไว้ดีกว่าแก้ ปรากฏว่ามีดของท่านมีประสบการณ์มากมาย ชาวบ้านพูดกันปากต่อปาก คนมีมีดหมอของท่านพกติดตัว แค่เหยียบบันไดบ้านคนที่ถูกผีเข้า ผีจะออกหนีกระเจิดกระเจิงทันทีแทบจะไม่ต้องออกแรงไล่กันเลย ประสบการณ์ทางแคล้วคลาด คงกระพันก็มีมาก ชาวบ้านรอดตายเพราะมีดหมอของหลวงพ่อบุญมี มากมายหลายคน
คนจึงเดินทางมาขอบูชามีดหมอของท่านกันมากจนแทบจะทำไม่ทัน วัสดุที่ใช้และฝีมือการทำมีดจึงมีหลากหลาย ทั้ง ฝีมือชาวบ้านเขาสมอคอน ฝีมือช่างพยุหะก็มี เหล็กที่นำมาตีมีดก็มีหลายอย่างแต่แยกได้ใหญ่ๆ 2 ยุค คือ
1.ใบมีดยุคแรก จะเป็นเหล็กแท้หรือเหล็กที่เกิดสนิมขุมได้ เทหล่อและตีกันเองที่หมู่บ้านเขาสมอคอนต้องเก็บรักษาให้ดีไม่เช่นนั้นสนิมจะกินใบมีดทั้งใบทำให้ไม่สวยงาม ใบมีดยุคนี้จะตอกยันต์ อักขระต่างๆลงที่ใบมีดครบถ้วน มีดยุคนี้ส่วนใหญ่จะเป็นมีด ด้ามไม้ฝักไม้
2.ใบมีดสแตนเลส เป็มมีดในยุคกลางและยุคหลัง รวมทั้งลูกศิษย์สร้าง เนื่องจากมีคนต้องการมีดของท่านมากที่วัดทำไม่ทันจึงต้องว่าจ้างโรงงานทำใบมีดมาให้ แล้วนำมาตอกอักขระและประกอบมีดกันที่วัดอีกที อักขระ ยันต์ต่างๆที่ตอกลงในใบมีดลดลงเหลือแต่ที่สำคัญๆเท่านั้น นอกจากเป็นมีดที่เจ้าของสั่งทำพิเศษ...มีดยุคนี้จะมีทั้ง ด้ามไม้ฝักไม้ ด้ามงาฝักไม้ ด้ามงาฝักงา และมีฝีมือช่างพยุหะอีกด้วย